Gecertificeerd Autismecoach

Sinds september 2016 werk ik als AutismeCoach. De opleiding tot AutismeCoach heb ik met veel plezier gevolgd bij Marja Boxhoorn. Tijdens deze opleiding heb ik kennis gemaakt met de Toolkit Rust bij Autisme: een superfijne, praktische manier om toe te werken naar meer rust en plezier in je leven.

Van ‘pleeg’ tot LifeCoach

In 1999 ben ik afgestudeerd als HBO-Verpleegkundige. Ik werkte gedetacheerd, dus kwam op allerlei werkplekken. Lange tijd heb ik in ziekenhuizen gewerkt. Maar op een gegeven moment kwam er een vraag of ik ook wat kon doen in de verslavingszorg. Dat wilde ik wel. En daar ontdekte ik dat ik eigenlijk veel meer plezier haalde uit begeleiden en coachen dan uit het medisch/fysiek verzorgen. Vanaf dat moment ben ik nooit meer in een ziekenhuis gaan werken. In 2007 heb ik de 2 jarige opleiding tot LifeCoach gevolgd bij het Atma Instituut in Amersfoort. Ik ben daarmee een tijd gaan werken als coach voor werkende ouders voor een betere balans tussen werk en privé. Ondertussen vond ik een leuke baan vlak bij huis. Ik was namelijk bekaf van al het reizen dat gedetacheerd werken nu eenmaal met zich meebrengt en wilde mijn werk ook beter combineren met de zorg voor onze kinderen.

“Weet je wat van autisme?”

Ik ging werken als Gespecialiseerd Persoonlijk Ondersteuner voor mensen met psychiatrische problemen en licht verstandelijke beperking…tenminste dat was de bedoeling. Het was een nieuwe locatie met allemaal zelfstandige appartementen en nog voordat ie open ging, bleek dat er vooral aanmelding waren van mensen met autisme. Of ik daar wat over wist? Eh…ja, natuurlijk! Ik ben me er direct nog meer in gaan verdiepen.

Naast mijn werk als persoonlijk ondersteuner, gaf ik ook trainingen aan collega’s, met name gericht op een coachende manier van ondersteuning bieden, zodat cliënten zo zelfstandig mogelijk kunnen leven en kunnen leren om zoveel als mogelijk verantwoordelijkheid voor hun eigen leven te dragen.  Superleuk….totdat zoonlief steeds meer uit ging vallen op school en ik dus uiteindelijk een burnout in rolde.

Met mijn werk als AutismeCoach kan ik een mooie balans houden in de zorg voor het thuisfront en de zorg voor mezelf. En daar hoort uiteraard ook bij dat ik werk doe waar ik energie van krijg en blij van word. Omdat het past bij wie ik ben, wat ik kan en wat ik wil uitdragen.

In eerste instantie liet ik haar altijd buiten de coachings-gesprekken….totdat een van mijn klanten me zei dat hij het fijn vond als ze er bij mocht blijven en of dat mocht? Uiteraard! Roos wilde dat ook héél graag! Die wil altijd in de buurt van mensen zijn  Ze ging er rustig bij liggen en kwam af en toe even een snoet op schoot leggen als het moeilijk werd. Dit gaf rust. In stilte aaide hij wat door de zachte vacht en ontspande. Zo ontstond er weer ruimte in zijn hoofd en kon hij weer verder met waar we mee bezig waren.

Mijn vaste idee over ‘de hond hoort er niet bij te zijn, daar zit niemand op te wachten’ bleek dus totaal verkeerd! Ik ben het daarna maar gaan vragen: ‘Wat wil jij: met of zonder Roos?’

Bijna altijd ligt ze er bij, rustig aan onze voeten, af en toe een aaitje halend. Als we in het bos al wandelend coachen, gaat ze ook mee. Met haar vrolijke sprongen en kwispelstaart weet ze plezier te brengen tussen het werken door.

Zo heeft ze dus toevallig een belangrijke plaats in de praktijk gekregen.

Mocht jij nu straks een afspraak maken, laat me maar weten wat je wilt met Roos. Want niet iedereen is gek van een hond en in dat geval blijft ze mooi buiten de praktijk!

Er is ‘iets’ met hem…

Toen onze oudste naar de kleuterklas ging, werd al snel duidelijk dat er ‘iets’ was.

Dat ‘iets’ bleek al gauw ‘autisme’ te heten – of we daarmee bekend waren? Of het ons verbaasde?

Thuis was dat namelijk nog niet zo opgevallen. Waarschijnlijk omdat ik inderdaad al wel het nodige wist vanuit mijn gezin van herkomst en vanzelf kennelijk dingen in huis en de opvoeding zo deed, dat het wel lekker ging met ons mannetje.

Dus ja, ik was ermee bekend en nee, heel erg verbaasd waren we ook niet. Dat scheelde. Ik heb ook genoeg verhalen gehoord waarbij dat heel anders ging: dat het een grote schok is, dat geen idee is wat ermee te doen, dat er geen idee is wat dat voor de toekomst betekent en wat zo’n ‘stempel’ nou eigenlijk inhoudt. Zeker als later ook nog eens blijkt dat het in de partnerrelatie ook speelt. Je wereld staat dan in een keer flink op z’n kop!

Van overleven naar Leven

Maar zelfs al wist ik er het nodige van, ook ik kwam erachter dat het een ontdekkingstocht is naar hoe dit doorwerkt in het gezin. Dat je ineens weer voor vragen en uitdagingen komt te staan waar je niet 1-2-3 een oplossing voor hebt. Autisme is zo’n breed spectrum, mix dat met persoonlijkheid en het leven en niets is meer vanzelfsprekend!

Uiteindelijk heeft de combinatie van mijn werk in de zorg, de zorg thuis en mijn ‘ik moet dit toch gewoon allemaal kunnen-houding’ ertoe geleid dat ik zelf in een burn-out donderde. Oei. Ik kan je vertellen, dat is géén aanrader!

Voordeel is wel, dat ik zelf de ervaring heb hoe ik vanuit totale chaos en oververmoeidheid weer meer rust heb kunnen creëren door o.a. mijn eigen stressthermometer te maken, me bewust te zijn van mijn gedachten, mijn mogelijkheden en grenzen en hier duidelijk over te communiceren. Dat werkt namelijk – al verbaasde het me soms ook hoe makkelijk het wordt als je duidelijk bent in wat je wilt. Dus toen ik het boek met het 7 stappenplan voor ‘Meer rust en minder stress bij autisme’ las, was dat een feest van herkenning!

Terugkijkend kan ik wel zeggen dat hoe meer ieder van ons thuis gewoon zichzelf mag zijn, met al z’n makken en kwaliteiten, hoe meer rust dit geeft. Vandaar dat naar mijn idee ‘Eigenheid’ en ‘Rust’ hand in hand gaan in een zingevend Leven.