Overprikkeling en andere obstakels

Ik zit in het hotel. De bedoeling is dat ik werk.

De muziek staat aan vlak boven me.

Er staat een tv aan met olympische winterspelen – met het geluid aan, maar net zo dat je het niet makkelijk verstaat. Ik versta het wel als ik me erop focus. Dus ik richt er toch even mijn aandacht op.

Er lopen mensen rond. Een groep vrouwen ontmoet elkaar blij en enthousiast in de lobby. Overbodig om te benoemen hoe dat klinkt 😉

Het is relatief druk vandaag in het hotel waar ik meestal in alle rust werk. Ik heb er normaal gesproken een rustig hoekje waar weinig mensen zitten en er rustige, voor mij weinig storende muziek zachtjes op de achtergrond te horen is. Prima werkplek. Hier zit ik altijd als onze auti-zoon naar Scauting is. Het is 70 km enkele reis, maar ik rij het graag voor een plek waar hij zichzelf kan zijn en zich vanuit ontspanning kan ontwikkelen. Dus werk ik in het hotel daar in de buurt als hij daar is. Hier schrijf ik mijn blogs, werk ik aan mijn site, beantwoord ik mijn mail of doe wat telefoontjes. Kan prima normaal gesproken.

Maar nu staat de muziek dus harder, en heeft iemand bedacht dat het gaaf is om tegelijk de olympische winterspelen, reclame en nieuws te laten zien op een groot tv scherm naast de bar.

Ik probeer te werken

aan mijn online training over stress-hantering bij autisme…. De les over stress oorzaken is aan de beurt. Ik kan me er niet op focussen, zit net even op een stukje waar ik echt even over na moet denken wat ik erin zet en hoe dan. Dat gaat dus nu niet. Ik zit te turen op het scherm maar mijn handen liggen stil over het toetsenbord en mijn hoofd voelt van binnen als karnemelkse gortepap ofzo…. Er komt niets boeiends meer uit.

En dus besluit ik de geluiden zoveel mogelijk bewust buiten sluit en maar wat makkelijker dingetjes te doen die ook gedaan moeten worden. In elk geval iets gedaan wat een beetje zinnig is. Al voelt het niet heel bevredigend, want dit was niet het plan. Ik wilde verder komen met die online training. Frustrerend en vermoeiend.

Maar goed, voor mij is dit nu gewoon een keertje zo.

Maar misschien heb jij dat wel veel vaker?

Je werkt bijvoorbeeld een dagje thuis en begint de dag met goede moed en het idee ‘vandaag ga ik deze klus afronden!’

Maar vervolgens gebeurt er van alles wat je niet verwacht had: een vraagje hier en daar. Je oudste die vergeet de deur achter zich dicht te doen nadat ze je een knuf kwam geven.

Of je partner die liefdevol een kop thee komt brengen net als je er klaar voor bent om te starten met dat wat je van plan was, de kinderen die beneden druk aan het rennen zijn, de buurman die zo nodig de heg moet snoeien – en helaas niet met de hand maar met zo’n elektrisch herriegeval…en tot overmaat van ramp komt ook je vader nog even een bakje koffie doen. Of je er ook even gezellig bij komt zitten…..Arhg!!!

Het voelt alsof er aan alle kanten aan je getrokken en naar je geschreeuwd wordt. Uiteindelijk komt er dus niets van terecht. Je bent volledig bezet met schakelen in een poging de focus te herpakken. Je komt geen stap vooruit met je klus en vraagt je aan het eind van de dag af hoe dat kan. Je was immers ook wel een tijd alleen. Strikt genomen had het gekund…in theorie dan…

Waar loopt het dan spaak?

• Teveel verstoringen, waardoor het ook moeilijker is om met onderstaande zaken om te gaan.
• Niet op tijd voelen wanneer de spanning oploopt, waardoor het te lang door gaat en je erop leeg loopt.
• Van te voren geen heldere afspraken gemaakt over hoe je rustig kunt je ding kunt doen. Bijvoorbeeld geen herrie in huis, niet storen tot een bepaalde tijd, richting de kinderen: deur dicht is niet storen. Dit valt onder het helder benoemen van je stress-oorzaken en grenzen.
• Alleen in grote lijn weten wat je als eindresultaat wilde zien, maar niet weten waar te beginnen
• Iets in de eerste stap die je moet doen richting je resultaat niet 100% duidelijk hebben
• Te moe zijn
• Niet alle benodigdheden hebben
• Misschien gelden voor jou nog andere zaken die je dwars zitten, die in je hoofd rondhangen waardoor je je gedachten niet kunt focussen op wat je wilde.

Uiteindelijk komt het erop neer dat je constant aan het werk bent om ‘ die puzzel van 10.000 stukjes’  te leggen – of te wel de taak te doen die je wilde doen met alle makkelijke en moeilijke handelingen die daarbij horen om het geheel tot uitvoer te brengen. Maar elke keer dat er een verstoring komt, is het alsof iemand die hele puzzel van 10.000 stukjes weer overhoop haalt en je dus weer helemaal opnieuw moet beginnen. En dat vergt dus ook keer op keer schakelen en opnieuw orde aanbrengen. Dit vraagt intern behoorlijk veel werk en energie. Het is dus niet zo gek dat je dan aan het eind van de dag vermoeider bent dan wanneer je wel die taak had kunnen doen die je je voorgenomen had. Als je iemand bent die zichzelf dan aan het eind van zo’n dag ook nog eens ‘op de kop geeft’  of zich minderwaardig voelt hierdoor, is het goed om je bovenstaande te realiseren. Het is niet gek dat je bekaf bent! Dat is niet omdat je niks kan of te lui bent of wat voor andere verwijten je te verduren krijgt – dat is omdat je je de hele dag het rambam gewerkt hebt – alleen zonder resultaat…hoe frustrerend is dat?!?

Wat je in elk geval kunt doen:

Wat je in elk geval kunt doen om het te vergemakkelijken is van te voren mogelijke stress-oorzaken tackelen en structuur aanbrengen:

• Heldere afspraken maken met de mensen om je heen en check of het ook door iedereen hetzelfde begrepen is! Dit is namelijk niet altijd vanzelfsprekend zo…heb ik proefondervindelijk vast mogen stellen in ons gezin 😉 En het scheelt echt heel veel gedoe als je dit wel doet! Ook dit heb ik proefondervindelijk vastgesteld in ons gezin;)
• Voor jezelf ordenen wat je wilt doen en hoe. Als er onduidelijkheden zijn, hoe klein ook, zorg dan eerst dat je dat helder maakt (opzoeken, navragen, in alle rust als voorbereiding zelf oplossing bedenken)
• Prioriteiten helder maken door simpelweg de cijfers 1,2,3 enz voor je activiteiten te zetten. Klinkt misschien gek of kinderachtig of wat dan ook, maar het kan wel heel fijn werken door dit zo overzichtelijk te maken voor jezelf. Kwestie van uitproberen.
• Qua prikkels: koptelefoon, eigen muziek, indien mogelijk rekening mee houden bij de keuze van de ruimte waar je zit. Zorg in elk geval dat je in een ruimte zit waar je alleen kunt zijn.

Dagelijks overprikkeld en vermoeid?

Als het gaat om dagelijks oververmoeid zijn of veel piekeren, spelen er doorgaans meer dingen mee die niet alleen maar met dit moment te maken hebben. Dan vergt het meer aanpassingen als alleen in het hier en nu een goede voorbereiding. Dan kan het zijn dat je in het algemeen te weinig balans ervaart in ontspanning en inspanning, doordat je leven in zijn geheel ‘te snel’ geleefd moet worden. Ook dit is te veranderen, maar vergt wat meer onderzoek en de juiste aanpassingen. Je kunt dit o.a. doen aan de hand van de 7 stappen van de methode Rust bij Autisme.

Heb je hier vragen over, dan ben je altijd welkom voor een vrijblijvend gesprek om te kijken of dit je aanspreekt.