Hoort het niet zo?!?
Bekijk het dan eens van een andere kant!
Wil je meer rust creëren in je gezin of voor jezelf? Schuif dan een keer aan bij de workshops aan de keukentafel: kennis, praktische handvatten en uitwisselen van ervaringen in kleine groepjes van maximaal 6 personen. Alle rust, volle aandacht.
21 maart – Dag van de leerplicht.
Een mooi moment om eens een blogje aan te wijden aan de ervaring met onze thuiszitter.
Misschien speelt het ook in jouw gezin en haal je er wat uit dat je kunt gebruiken.
LeerPlicht….
Tja…die ‘plicht’ brengt wel eens aardige problemen met zich mee bij kinderen met autisme. Gelukkig lees ik nu op de site van dag van de leerplicht dat het ze gaat om het Recht op onderwijs ipv de Plicht om het te volgen. Ben heel benieuwd wat het concreet gaat betekenen.
Thuiszitter ondanks de allerliefste leerkrachten
We hebben hier een van die thuiszitters waar in het kader van leerplicht en passend onderwijs zoveel over gesproken wordt. Onze kerel van 17 zit al 5 jaar niet op school.
En dat ondanks dat we altijd lieve leerkrachten en hulpverleners hebben gehad die met hart en ziel en een open mind gekeken hebben naar wat er wél kan. Daar lag het écht niet aan!
Soms is school gewoon niet de plek waar een kind zich kan ontwikkelen.
Zelf had ik dat destijds wel eerder willen weten. Maar dat was niet zo. Want het enige dat ik ooit gehoord had en voor waar aan nam, is dat een kind naar school moet in Nederland. En dus heb ik ook als moeder (achteraf gezien) te lang gepushed om hem wél naar school te krijgen.
Met als gevolg dat hij niet alleen totaal overprikkeld was van school en voor hem niet passend onderwijs, maar ook nog eens van alle spanning thuis: het dagelijks gevecht om naar school te gaan en boze gefrustreerde moedeloze verdrietige ouders…..
Van een kind dat zelf naar tennisles ging en tussen muziekles en tennis voor zichzelf een frietje kocht, was hij verworden tot een hoopje ellende dat zijn kamer niet af kwam. Zijn kamer was zijn veilige wereld, de rest was beangstigend onvoorspelbaar. Hij was 12 en hij had het nodig dat ik hem aan de hand mee nam voor die paar stappen naar buiten, naar de auto toe. Áls het al lukte om hem zover te krijgen! Hij was totaal kapot van alles wat met school te maken had.
Het heeft mij doen realiseren dat het er niet om gaat dat je kind naar school gaat, maar dat je kind zich kan ontwikkelen.Een kind dat weer grapjes maakt en ondeugend is! Dát is belangrijk! Niet of ze wel/niet naar school gaan.School is maar een van de opties.Dat is een totaal ander doel dan ‘mijn kind moet naar school’!
Gelukkig troffen we fijne hulpverleners, fijne gids van de gemeente, fijne leerplichtambtenaar die met ons mee zochten, mee keken, ons serieus namen, onze kerel zagen. Van anderen hoorde ik ook wel eens drama-verhalen over totaal niet passende hulp of dreigingen met Veilig Thuis enzo. Dat hebben wij nooit gehad gelukkig!
Door de jaren heen hebben we steeds gezocht naar de aansluiting op zijn ontwikkeling. En omdat daar nergens een ‘handleiding’ voor was, is dit elke keer dat hij een ontwikkelingssprong maakt weer een zoektocht.
Het heeft mij geleerd om steeds te kijken vanuit ons ideaal-plaatje:
wat heeft hij nu nodig om de volgende stap te kunnen maken en hoe zou dat er idealiter uit zien?
Je wordt er wel lekker open-minded en creatief van;)
Het leuke is dat dit nooit precies dát plaatje werd, maar wel altijd opties naar voren bracht waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden! Je wordt er wel lekker open-minded en creatief van – dat dan weer wel!
Wat ik ook heel mooi vind: laatst had ik een oproep voor hem geplaatst op LinkedIn omdat we momenteel wederom op zo’n ‘zoekmoment’ zitten. Daar kwamen echt hartverwarmend veel reacties op!
We zijn dus al op pad geweest naar mensen die hem wel dingen wilden laten zien, zodat hij zijn wereld kan vergroten, een idee kan krijgen wat er allemaal kan met zijn kwaliteiten als programmeur en game-maker. Hij bedenkt namelijk echt gave dingen!
Alleen het is jammer als die ideeën van hem binnen de 4 muren van zijn kamer blijven. En vanuit zijn kamer kan hij ook geen toekomstperspectief ontwikkelen, zich geen beeld vormen van wat er in de wereld mogelijk is.
Dinsdag kwamen we terug van een gesprek met een van deze mensen die hem een mooie kans aanbieden om aan te sluiten in een klein science-groepje op een school. Gewoon omdat het kan en deze leerkrachten ieder kind een stuk ontwikkeling gunnen. Zonder dat hij daar verder leerling is. Wow!
In de auto terug was het eerst stil, er werd nagedacht…. tot Jasper zei:
‘Er zijn wel heel veel aardige mensen die zomaar willen helpen. Dat had ik niet verwacht. Het is wel heel fijn.’
Mooi hé:)
Het gezinsleven op z’n kop
Stiekem zijn we als gezin door hem in een heel avontuur beland waarin we veel mooie mensen tegen komen en alle 4 veel leren – vooral als het gaat om denken in mogelijkheden. Dat je op een bepaald moment de mogelijkheden niet ziet, wil nooit zeggen dat ze er niet zijn!
- Ja- het was een tijd heel moeilijk – en soms heb ik er nog slapeloze nachten van.
- Ja – ik kon niet meer doordeweeks werken omdat hij thuis was. Gelukkig bleek er zelfs bij mijn werkgever superlief meegedacht te worden waardoor ik in het weekend kon werken – weliswaar andere functie en andere locatie, maar het werd wél mooi geregeld! Daar ben ik nog altijd dankbaar voor!
- Ja- het heeft me destijds een burnout opgeleverd.
- En ja, het heeft dus ons hele gezinsleven op z’n kop gezet.
- Maar het heeft er ook voor gezorgd dat we als gezin heel anders zijn gaan aankijken tegen mogelijkheden en onmogelijkheden.
- Dat we – los wat ‘hoort’ of ‘niet hoort’ ons leven indelen zoals we dat willen.
- En mijn huidige praktijk als autismecoach is ook het directe gevolg van dat anders indelen van ons leven. Zo kan ik namelijk én de zorg voor onze kerel goed regelen én mijn passie, kennis en persoonlijke ervaring combineren voor een inkomen (ook niet onbelangrijk!)
- Ook voor onze dochter had het gevolgen. Automatisch ga je anders kijken naar school en de diverse mogelijkheden. Ze zit nu op een school zit waar ze happy is en waar zij zich lekker kan ontwikkelen tot een hele zelfstandige dame die nadenkt over wat ze wil en hoe ze dat gaat bereiken.
- We hebben gemerkt dat er dus ontiegelijk veel fijne mensen op de wereld zijn die mee willen denken, die het hart op de juiste plek hebben. ik vind het fijn om dit de kinderen ook mee te kunnen geven. Als je een belangrijk doel hebt, dan kun je gewoon om hulp vragen en erop vertrouwen dat er mogelijkheden ontstaan. Ook als je van te voren geen flauw idee hebt van de opties. Hoe mooi is dat!
Ook al heb ik nog geen flauw idee wat de toekomst gaat brengen, we vinden wel een weg – onze zoon vindt wel zijn weg. Het is alleen niet de standaard-weg. Hij heeft zo zijn eigen route.
Zo tussen de artikelen over stresshantering en de partnerrelatie, schrijf ik bij tijd en wijle ook over onze persoonlijke ervaringen met onze zoon. Dit omdat het vaak voorkomt dat als een van de ouders autisme heeft, het rondom de kids ook speelt. Het is toch iets dat voor heel je gezinsleven mee speelt. In de coaching en workshops merk ik dat de persoonlijke ervaringsverhalen ook juist weer ideeën kunnen geven binnen je eigen gezin. Ook al geef ik puur onze ervaring. Zelf heb ik als moeder ook veel gehad aan de ervaringen van andere ouders.
Mocht je meer willen lezen met betrekking tot onze ervaringen in het gezin rondom onze thuiszitter, dus vind je deze blog hier:
