Het voelt zo vervelend aan zijn hoofd! Al van kleins af aan. Als tiener van een jaar of 13 heeft hij huilend bij de kapper gezeten – zo naar voelde het aan zijn hoofd. Gék werd hij ervan!
Gelukkig hebben wij de liefste meest begripvolle kapster aller tijden 😉
Voorbereiden en aanpassen vanuit begrip voor de prikkelgevoeligheid
Ze zorgt altijd dat hij op een voor hem handige tijd kan en hij alleen in de kapsalon is, de muziek uit is, dat ze niet gezellig gaat staan kletsebetsen over koetjes en kalfjes, dat ze zijn haar niet wast, dat ze er geen gel of andere troep in doet – niets van dat alles. Gewoon knippen die handel. En wel zo snel mogelijk. Met 15 min staan we weer buiten.
Om onverwachtse toestanden en daarmee ‘vastlopen’ te voorkomen, spreken we de afspraak van te voren even door: wanneer, hoe laat, hoe gaan we, wie gaat er mee en zorg dat je haar de dag ervoor gewassen is.
Zoon: “Moet dat?”
Ik: “Nee hoor. Je mag je haar ook lang laten groeien. Doe je zo’n stoere man-bun, met zo’n baardje. Of een staart. Of mooi los. Wappert het lekker om je hoofd en in je gezicht. Super hip! Moet je alleen wel elke dag even je haar borstelen.”
Zoon had al gauw de balans opgemaakt: elke dag haren borstelen versus 3 keer per jaar 15 min in de kappersstoel is geen moeilijke keuze;)
Vandaag was hij weer aan de beurt. Er zat er nog iemand in de verf. Daar had onze lieve kapster ons ook op voorbereid en ik onze zoon ook… dacht ik… Hij liep binnen en maakte direct rechtsomkeert naar buiten! Ver weg van die geur!!!
Oeps! Daar had ik dus niet bij stil gestaan…..overprikkeling op geur! Duh! Dat had ik kunnen weten!
De auti-oplossing
Onze lieve kapster echter deed de deur open en zette de stoel zo dicht mogelijk bij de open deur. Zoon moest lachen – nou vooruit, zo wilde hij het wel proberen. Met frisse tegenzin ging hij toch maar zitten en werd zijn haar zo snel mogelijk geknipt onder het genot van het geluid van vogeltjes en de wind die de blaadjes van de takken wat liet ruisen op deze mooie zwoele zomeravond.
Prikkels geven stress – het is belangrijk om er serieus rekening mee te houden, ook als volwassene!
Ook als je geleerd hebt dat je je niet aan moet stellen….
De grote gevoeligheid voor allerlei prikkels is iets om dagelijks rekening mee te houden. Kun je daar een weg in vinden, dan scheelt je dat onnodige stress en overprikkeling. En uiteraard kun je er niet altijd aan ontkomen. Maar het is wel fijn om van jezelf te weten waar je wel en niet goed tegen kunt, zodat je er in elk geval zo goed mogelijk mee om kunt gaan en de overprikkeling zoveel mogelijk binnen de perken blijft. En kan dan niet, dan weet je dat je daarna gewoon bijkom-tijd moet inplannen. Je leest er meer over in dit blog over beter omgaan met prikkels, een van de 7 stappen naar meer rust in je leven met autisme.
Hoi met Nico
Wij hebben een zoon van 5 jaar met ASS. Wij mogen hem absoluut niet knippen. Kunt u ons helpen.
Mvg Nico Opdam
Ik zal even met u per mail contact opnemen, dan kan ik met u meedenken
Ben wel erg benieuwd naar het antwoord van Karen.
Dit probleem doet zich ook voor bij mijn kleinzoon .
Het antwoord hangt af van wat er onder het niet mogen knippen als oorzaak ligt. Het kunnen verschillende dingen zijn die paniek of overprikkeling veroorzaken. Misschien het geluid van de schaar (of tondeuse), of het gefriemel aan het hoofd (dan is wassen en kammen vaak ook ‘een ding’), misschien iets met de plek waar het gebeurt, of het niet weten wat er precies gebeurt (dan is voorspelbaar maken en vertellen wat je doet handig en/of voordoen bij iemand van t gezin die ook geknipt moet worden) – of nog iets anders? Soms heeft het alles met sensorische integratie te maken – dan is het goed om daar verder naar te laten kijken. Dan kun je bijvoorbeeld ook achterhalen of er iets is dat de prikkels beter hanteerbaar maakt. Bijvoorbeeld een drukvest, een knuffel, iets in handen om mee te spelen ondertussen. Het kan dus echt wel een zoektocht zijn. En ondertussen zorgen dat je niet in de reflex schiet van ‘beheersen’/’dwang’ (anders wordt het vanzelf eng). Kun je hier wat mee?